سرگیجه دورانی به حالتی اطلاق می گردد که شخص به دنبال تغییر موقعیت مکانی دچار احساس سرگیجه شود. به طور مثال بیمار در طی روز و یا حتی شب به دنبال تغییر وضعیت از حالت خوابیده به نشسته و یا ایستاده احساس ضعف و سرگیجه دارد و در این زمان ممکن است احساس تهوع نیز داشته باشد. باید بدانیم که افتراق سرگیجه دورانی ناشی از اختلالات گوش میانی با سرگیجه به دنبال افت فشار خون کاملا متفاوت می باشد. در حالتیکه افت فشار خون ایجاد می شود|،سیاهی رفتن چشم ها و تعریق زیاد به همراه احساس ضعف مشهود است. در هر دو حالت این حملات برای چند ثانیه کوتاه رخ می دهد و معمولا بیمار چشمان خود را میبندد تا احساس ناراحتی کمتری داشته باشد. بلافاصله می نشیند و به دنبال آن احساس آرامش دارد. ممکن است این حملات در طی روز چندین بار ایجاد شود. به یاد داشته باشید که بعد از هر گونه عفونت تنفسی از جمله سرماخوردگی،سینوزیت حاد یا مزمن،گلودرد،آنفولانزا و کووید-۱۹ و … ممکن است التهاب در مجاری گوش و در نهایت در گوش میانی رخ دهد که این التهاب خود آغازگر ایجاد سرگیجه خواهد بود. توصیف شکایت بیمار و اخذ شرح حال دقیق به همراه معاینه های لازم،اصل ضروری برای تشخیص است چرا که اشتباه در تشخیص شایع است.
بیماران مسن و یا بیماران دارای بیماری زمینه ای بهتر است از نظر فشارخون و مشکلات قلبی بررسی شوند.در صورتیکه تشخیص سرگیجه دورانی به دنبال التهاب گوش میانی تایید شود،تجویز دارو در پیشگیری و کنترل حملات بسیار موثر است. همچنین پیشنهاد می شود بیمار از حرکات ناگهانی سر و انجام ورزش های سنگین خودداری کند. بهبودی معمولا سریع خواهد بود اما در مورادی این شکایت مزمن شده و نیاز بهبررسی های مغزی و تجویز دارو دز طولانی مدت می باشد. این شکایت در خانم ها شایعتر است.